Przemówienie inauguracyjne biskupa diecezjalnego
Słowa JE. Biskupa Diecezjalnego dr Egona Kapellari podczas otwarcia i poświęcenia nowego akademika Akademikerhilfe przy Münzgrabenstraße w Grazu w dniu 8 października 2009 r.
Dzisiaj mam powód do radości, ponieważ ten dom pozostał akademikiem.
1 lutego 1970 r. w tej sali zgromadziło się wiele osób: moi dwaj poprzednicy na urzędzie biskupa, dr Johann Weber i dr Josef Schoiswohl, nuncjusz apostolski abp Rossi, gubernator prowincji Josef Krainer senior i junior, wielu profesorów i studentów, a zwłaszcza 60 studentów, dla których Katolicka Wspólnota Uniwersytecka w Grazu przygotowała nowy akademik w tym dominikańskim klasztorze.
Architektoniczny tour de force został osiągnięty przy niewielkich nakładach finansowych. Nowy/stary budynek został następnie uhonorowany rzadkim wyróżnieniem budowniczego przez Austriackie Centralne Stowarzyszenie Architektów. Umowa najmu i praw budowlanych między klasztorem dominikanów a diecezją Graz-Seckau dla społeczności uniwersyteckiej została zawarta na 30 lat. W tamtym czasie wydawało się to astronomicznie długim okresem, który następnie został przedłużony o kolejne kilka lat. Kiedy jednak wróciłem do Styrii, budynek był bardzo zniszczony, a diecezja nie była w stanie dokonać inwestycji na dużą skalę, więc rozwiązała umowę.
Uważam to za łut szczęścia, a raczej wielkie błogosławieństwo, że benedyktyńskie opactwo Admont podwoiło swoją obecność w Grazu, dodając stary klasztor dominikanów do budynku przy J.-J.-Fuxgasse. Oba domy są poświęcone życiu trzech uniwersytetów w Grazu i wpisują się w szerokie spektrum duszpasterstwa uniwersyteckiego prowadzonego przez Katolicką Wspólnotę Uniwersytecką, Korporacje Katolickie i Opus Dei.
Księża diecezjalni, jezuici, księża Opus Dei, benedyktyni i dominikanie nadal pracują tutaj we współpracy z chrześcijanami bez święceń. Stowarzyszenie studenckie Akademikerhilfe przejęło administrację tego nowego akademika Admont i dba o to, aby życie toczyło się w porządku i harmonii.
Ten stary i jednocześnie nowy dom, w którym się teraz uroczyście zebraliśmy, ma długą i różnorodną historię: został założony przez zakon augustiańskich pustelników. Przez wiele lat pracował tu również słynny kaznodzieja Abraham a Sancta Clara, pseudonim Ulrich Megerle ze szwabskiego miasta Meßkirch, które było również domem Martina Heideggera. Później pracowali tu jezuici po ponownym założeniu tego zakonu, a w końcu dom został rozbudowany o nowe budynki, klasztor i ośrodek studiów dominikanów, których własnością pozostały i pozostaną sąsiednie budynki.
