Jubileuszowy rok przechodzi w dogrywkę

Rok jubileuszowy wchodzi w dogrywkę... Sezon muzealny 2025

Opactwo Admont wkracza w nową fazę wraz z sezonem muzealnym 2025, który łączy przeszłość z teraźniejszością. Po jubileuszowym roku 2024, który odbył się pod hasłem "950 lat żywego klasztoru", tempo zostanie utrzymane: Istniejące wystawy zostaną rozszerzone, otworzą się nowe perspektywy, a programy edukacyjne będą dalej rozwijane.

Szczególnym wydarzeniem minionego roku było odejście Michaela Braunsteinera, który jako wieloletni dyrektor artystyczny wniósł znaczący wkład w utworzenie muzeum. Jego starania, aby połączyć sztukę historyczną ze współczesnymi pozycjami, pozostają w centrum uwagi nawet po zmianie kierownictwa. Muzeum nadal postrzega siebie jako żywe miejsce dialogu - centrum sztuki, kultury i duchowości.

Szczególną uwagę poświęcono klasztorowi, który istniał w Admont do XVI wieku, a także ważnym osobistościom, takim jak ojciec Gabriel Strobl i ojciec Jakob Wichner. Punktem kulminacyjnym jest zmiana niektórych eksponatów z obszaru rękopisów i archiwów, co w imponujący sposób podkreśla głębię klasztornej biblioteki i zbiorów archiwalnych. W 2025 roku na wystawie pojawi się słynny Codex 511, arcydzieło romańskiej sztuki książkowej w Austrii, a także Cod. 58, pierwszy tom zbioru kazań z XII wieku przedstawiający zakonnicę. 

Wystawa pokazuje, że opactwo Admont to coś więcej niż tylko miejsce historyczne. Przez wieki kształtowało region poprzez impulsy naukowe, artystyczne i duchowe - dziedzictwo, które jest wciąż żywe i można go doświadczyć nie tylko wizualnie, ale także akustycznie w wielu eksponatach i stacjach cyfrowych. 

Ten ścisły związek między sztuką historyczną i współczesną można również dostrzec w fakcie, że prace MADE-FOR-ADMONT i inne dzieła z kolekcji sztuki współczesnej są specjalnie umieszczone w odniesieniu do kolekcji historii naturalnej.

JENSEITS DES SEHENS - Kunst verbindet Blinde und Sehende" to specjalna kolekcja, która jest wyjątkowa na skalę światową. Od 2002 roku tworzone są dzieła, które są nie tylko postrzegane wizualnie, ale mogą być również doświadczane poprzez dotyk, słuch i czucie.

Osobna część wystawy poświęcona jest styryjskim artystom Hannesowi Schwarzowi (1926-2014) i Gustavowi Zanklowi (*1929). Ich prace reprezentują dwa całkowicie odmienne podejścia artystyczne w drugiej połowie XX w. Obu artystów (i pedagogów) łączy etyka sztuki, która stara się angażować w kwestie społeczne. Promowanie dialogu poprzez sztukę i stymulowanie krytycznego myślenia ma kluczowe znaczenie dla obu tych ważnych styryjskich artystów po ich strasznych doświadczeniach w czasach nazistowskich.