Wtorek, 1 marca 2016 r.
Programowy tytuł zapewnia temat, który pozwala na szeroką gamę interpretacji. W zainscenizowanych obrazach okazy zwierząt, z których niektóre mają ponad sto lat, są przywracane do życia. Fotografowie przyglądają się różnym aktorom z uczuciem, humorem i subtelnością. W połączeniu z wybranymi obiektami z Muzeum Historii Kultury udało się stworzyć szereg wyszukanych aranżacji, które z pewnością można postrzegać jako hołd dla myśliwskich i kuchennych martwych natur epoki renesansu i baroku. Melancholijny obraz wzrostu i rozkładu, wiecznego cyklu "jeść i być zjedzonym" okazuje się piękną iluzją. W rzeczywistości większość zwierząt jest martwa od stu lat, ale właśnie dlatego osiągnęły muzealną nieśmiertelność - artystycznie przygotowane ze szklanymi oczami, drucianymi szkieletami i trocinami.
Zgodnie z tematem, kobiety z kuchni opactwa zostały poproszone o ich sfotografowanie. W bardzo przyziemnym sensie są one dobrymi duchami, które pracują w dużej mierze w tajemnicy, nadając strukturę dnia, a jednocześnie zapewniając kulinarną różnorodność. Obaj artyści przy wielu okazjach korzystali również ze swoich umiejętności kulinarnych. Fakt, że mogli teraz uwiecznić zespół kuchenny w dobrym nastroju, był dla nich wyjątkową przyjemnością.
