Biblioteka opactwa ©Thomas Sattler 7 w skali

Rzeźby i płaskorzeźby

Rzeźby i płaskorzeźby w bibliotece klasztoru Admont

W Bibliotece Opactwa Admont znajduje się 16 rzeźb i dwie duże płaskorzeźby autorstwa Josefa Stammela (1695-1765).

Biblioteka opactwa ©Thomas Sattler 7 w skali
Rzeźby i płaskorzeźby

 

Prawdopodobnie 60 z 68 konsolowych popiersi uczonych, artystów, poetów, rzeźbiarzy i sybilli na regałach zostało wykonanych przez niego. Stammel służył opactwu Admont przez ponad cztery dekady. Był współczesny Georgowi Raphaelowi Donnerowi i Bartolomeo Altomonte. Należał zatem do pokolenia artystów, którzy doprowadzili późny barok do jego ostatecznego punktu kulminacyjnego. Jego prace mają fascynujący związek z resztą koncepcji sali bibliotecznej Admont, która charakteryzowała się duchem oświecenia. Rzeźby Josefa Stammela wykonane są z drewna lipowego. Z wyjątkiem pozłacanych popiersi, są one brązowane, dzięki czemu uzyskują materialną iluzję.

 

 

Duże płaskorzeźby

 

Na dwóch wąskich bokach sali bibliotecznej na poziomie galerii znajdują się dwie duże płaskorzeźby. Płaskorzeźba po stronie południowej przedstawia dobrze znany motyw ze Starego Testamentu: "Sąd Salomona" jako uosobienie ludzkiej mądrości. Jezus nauczający w świątyni jest przedstawiony po stronie północnej jako odpowiednik Nowego Testamentu i symbol boskiej mądrości. Ewangelista Łukasz i płaskorzeźba "Jezus nauczający w świątyni" Niemal w pełni rzeźbiarskie płaskorzeźby w medalionowych malowanych ramach na wysokości galerii w dwóch zewnętrznych salach przedstawiają łącznie osiem postaci biblijnych: po stronie południowej przedstawiciele Starego Testamentu, Mojżesz i Eliasz, naprzeciwko nich apostołowie Piotr i Paweł; po stronie północnej czterej ewangeliści Łukasz, Jan, Mateusz i Marek.

Na górnym piętrze centralnej sali, personifikowane przedstawienia czterech cnót w kobiecej formie prowadzą tematyczny dialog: wieczna prawda ("veritas eterna"), boska mądrość ("sapientia divina"), roztropność ("prudentia") i nauka ("scientia").

Cztery ostatnie rzeczy

 

Również pod centralną kopułą: grupa figur Josefa Stammela "Cztery ostatnie rzeczy", ok. 1755-60 r. Cztery stojące figury, większe niż życie, charakteryzują się wyrazistymi gestami i mimiką twarzy. Przedstawiają śmierć, zmartwychwstanie (także sąd), piekło i niebo. Odzwierciedlają one główny temat eschatologiczny epoki baroku. Ludzki podróżnik musi zmierzyć się z ostatnimi rzeczami w obliczu swojej śmierci. W trakcie boskiego sądu rozstrzygnie się później, czy czeka go niebiańska chwała, czy piekielne potępienie. Cztery rzeźby prawdopodobnie stoją naprzeciwko siebie w centralnym pomieszczeniu między kolumnami i regałami od około 1800 roku. Nie były one jednak pierwotnie przeznaczone do tego miejsca. Zamiast tego "Wszechświat", który został zniszczony przez pożar opactwa, stał w centrum biblioteki przed nim. 

Biblioteka opactwa ©Thomas Sattler 7 w skali
admonter.librarydevil.ensemble2
Opactwo Admont - Cztery ostatnie rzeczy Josefa Stammela
Opactwo Admont - Cztery ostatnie rzeczy Josefa Stammela
Opactwo Admont - Cztery ostatnie rzeczy Josefa Stammela
Opactwo Admont - Cztery ostatnie rzeczy Josefa Stammela